z \brawuraą смело, лихо;
z brawurą — сме́ло, ли́хо
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
brawura — {{/stl 13}}{{stl 8}}ż Ia, CMc. brawuraurze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bardzo odważne zachowanie, w którym lekceważy się towarzyszące mu niebezpieczeństwo; popisywanie się odwagą; ryzykanctwo : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brawura — ż IV, CMs. brawuraurze, blm «lekceważenie niebezpieczeństwa, skłonność do popisywania się (zwłaszcza odwagą), ryzykanctwo; werwa, zacięcie» Atakować, walczyć z brawurą. Prowadzić auto z brawurą. ‹wł., fr.› … Słownik języka polskiego
Апфельбаум, Давид — Давид Мориц Апфельбаум польск. Dawid Moryc Apfelbaum … Википедия
fantazja — 1. Kawalerska, ułańska fantazja «wielka pewność siebie, odwaga, zuchwałość»: (...) sprawia wrażenie arystokraty, i to arystokraty w starym, dobrym stylu. Wykwintnego w gustach, nienagannego w manierach, konserwatywnego w sądach i nieposkromionego … Słownik frazeologiczny
fantazja — ż I, DCMs. fantazjazji; lm D. fantazjazji (fantazjazyj) 1. blm «zdolność do wyobrażania sobie czegoś; wyobraźnia twórcza; zmyślenie, urojenie, pomysł» Bujna, wybujała, bogata, płodna fantazja. Fantazja artystyczna, poetycka. Twór, wytwór fantazji … Słownik języka polskiego
fason — m IV, D. u, Ms. fasonnie; lm M. y 1. «krój, wzór, model ubioru» Modny, nowy, stary fason. Fason czapki, sukni, kołnierza. Dobrać, wybrać fason. Kapelusz stracił fason. ◊ pot. Przerobić kogoś na swój fason «urobić kogoś na swój sposób;… … Słownik języka polskiego
junaczy — rzad. przym. od junak (tylko w zn. 1) Junacza odwaga, fantazja, brawura … Słownik języka polskiego
skirtoidia — ż I, DCMs. skirtoidiadii, blm psych. «postać psychopatii, którą cechuje teatralność w zachowaniu, lekkomyślność, samowola, brawura w warunkach normalnych i wytrwałość w trudnych sytuacjach życiowych» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
straceńczy — «charakterystyczny dla straceńca; desperacki» Straceńcza brawura, odwaga, postawa. Straceńcze bohaterstwo, działanie … Słownik języka polskiego
zdziwić — dk VIa, zdziwićwię, zdziwićwisz, zdziw, zdziwićwił, zdziwićwiony «sprawić, że ktoś się dziwi, wprawić w zdumienie» Zdziwiło mnie twoje zachowanie. Nic nie mogło go zdziwić. zdziwić się «odczuć, okazać, że coś jest dziwne, zaskakujące,… … Słownik języka polskiego
bohaterszczyzna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. bohaterszczyznayźnie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} ironicznie o postawie bohaterskiej graniczącej z bezsensowną brawurą, z lekkomyślnym narażaniem siebie i innych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krytyka bohaterszczyzny postaci … Langenscheidt Polski wyjaśnień
